De borst is samengesteld uit meerdere klierkwabben, omringd met vetweefsel. Deze klieren produceren de moedermelk die via kleine kanalen - melkgangen - ter hoogte van de tepel wordt afgescheiden.

Tijdens de zwangerschap verhogen uw borsten in volume dankzij de werking van de zwangerschapshormonen. Deze bereiden zich zo voor op de lactatie.

De melkproductie stijgt twee of drie dagen na de bevalling ( eventueel iets later indien uw baby met een keizersnede ter wereld kwam) dankzij de toename van de prolactine - een hormoon dat afgescheiden wordt door de hypofyseklier - en de afname van de zwangerschapshormonen.

Tijdens het zuigen, stimuleert de baby de tepel wat de melkafscheiding in de borsten op gang houdt.

Oxytocine is nog zo'n hormoon dat door de hypofyseklier wordt afgescheiden en optreedt in het mechanisme van de melkproductie en afscheiding en dit via het samentrekken van de melkgangen. Dit hormoon is verder aansprakelijk voor de baarmoederlijke weeën tijdens het voeden. Dit hormoon heeft ook een rechtstreeks verband met de stimulatie van de tepel tijdens het zuigen en kan via geconditioneerde reflex geproduceerd worden. We stellen vaak een melkafscheiding vast wanneer baby schreeuwt!

Wanneer baby aan de borst gelegd wordt, produceert de hypofyse deze hormonen. Hoe meer baby zuigt, hoe meer het prolactinegehalte in het bloed groeit, hoe meer melk er geproduceerd wordt. Wanneer baby weinig zuigt, komt er minder prolactine vrij met een zwakke melkproductie als gevolg.